Portretten

 

In het werk van beeldend kunstenaar Gerhard Richter spelen de fotografie en het portret een hoofdrol. Het ogenschijnlijke realisme dat in de schilderkunstige bewerking van fotografische afbeeldingen wordt gepresenteerd, levert geabstraheerde nieuwe beelden op. Daarmee maakt Richter het ons moeilijker om die beelden te interpreteren. Wat zegt het beeld van de geportretteerde over die persoon? En is zelfs het meest realistische fotobeeld misschien al een abstractie, een beeld dat de werkelijkheid van de persoon voorbijschiet, terwijl het toch onmiskenbaar en zo herkenbaar de mensen zijn die we menen te kennen? Is het dat wat dit facet van de fotografie zo aantrekkelijk maakt: dat in de interactie tussen fotograaf en de poserende persoon iets gevonden wordt dat de realiteit ontstijgt? Als dat zo is, dan is interpreteren niet meer zo nodig. Dat maakt ons vrijer om de afgebeelde personen aan te zien.