Over mij

Mijn naam is Hans Janssen en ik woon sinds 2005 in het mooie Bergen in Noord-Holland. Als theoloog ben ik werkzaam geweest in het onderwijs en was ik geestelijk verzorger en supervisor in een instelling voor mensen met een beperking. Gelijk oplopend met deze rollen en functies was er altijd de fotografie.

Op de zolder van een clubhuis aan de Westergracht in Haarlem was een doka ingericht waar ik als jongen van twaalf aan de slag mocht. Iemand had er een zelfgebouwde vergroter neergezet, er waren ‘afdrukkastjes’ en met die attributen deed ik mijn eerste fotografische experimenten. Ik was ‘verkenner’ en wilde het felbegeerde rode ‘insigne fotografie’ behalen en op mijn cluboverhemd genaaid zien. Ik bracht aangename uren op die zolder door. De fotografie had me te pakken.

Op de plekken waar ik later ging wonen bouwde ik steeds betere doka’s op. Ik verdiepte me in het werk van andere fotografen en leerde veel van de workshops van meester-drukker Siebe Swart en van anderen. Ik verwierf opdrachten van instellingen en particulieren. Ik deed mee aan tentoonstellingen. (Kijk bij: ‘exposities en opdrachten’ elders op de site). Mijn foto’s zijn door verschillende personen en instanties aangekocht.

De ervaring als docent kan ik goed benutten in mijn gastlessen fotografie bij het Fotogenootschap Noordwijk. Met de deelnemers besprak ik het werk van Sally Mann, Gerhard Richter (geen fotograaf, wel iemand die fotografische beelden als vertrekpunt nam voor zijn schilderkunst), Brassai, Susan Sontag (haar essays ‘on photography’), Diane Arbus en Annie Leibovitz. Ik gaf opdrachten en besprak de resultaten. Het boekje ‘Gedroomde ogenblikken’ (2019, zie elders op de site) is op de gastlessen gebaseerd.

In mijn werk vind je landschappelijke en industriële elementen, die de neiging hebben om de abstracte kant uit te gaan. Daarbij is de vaak uitvergrote ‘huid-structuur’ een belangrijk thema. Die wordt afgetast en onderzocht. Op deze site tref je in verschillende series deze benaderingswijze aan.

Ruim tien jaar geleden ben ik overgestapt van analoge naar digitale fotografie. De doka is niet meer in huis te vinden. Jammer, het werken, vaak tot laat in de nacht, in de donkere kamer met z’n typische eigen magie, heeft plaats gemaakt voor het heldere werk aan het scherm. Dat levert overigens weer heel mooie, nieuwe mogelijkheden op. Wat gebleven is, is de drang om erop uit te gaan, op zoek naar het juiste beeld in de juiste licht-omstandigheden. ‘Licht-sterk’, is daarbij het motto dat terug te vinden is in de naam van deze website.