Het zo stille eerste halfjaar van 2020 blijkt een prima tijd om alle digitale fotobestanden eens nauwkeurig te beschouwen. Ik maakte een selectie van beelden die me na aan het hart liggen. Het bleken er 49 te zijn. Maar dan vond ik toch weer een foto die ik ook sterk vond. Ik besloot toen de ’49’ te handhaven: een nieuwe foto toevoegen betekende een andere foto verwijderen. Dat ging zo een poosje door. Op een gegeven moment ben ik gestopt en was ik tevreden: de selectie geeft een aardig beeld van waar bepaalde voorkeuren liggen. Enkele portretten (bijvoorbeeld) hadden er ook bijgekund, maar ik wilde specifieke delen van mijn fotografie toch liever in aparte series onderbrengen. Zo zijn de ’49’ (gelukkig) in veel opzichten relatief.
i
Mara schrijft over ‘de mooiste 49’:
“Ik vind het een hele mooie selectie. Ik herken een thema: je zit dicht op de huid, waardoor het onderwerp een rauwe, pure uitstraling krijgt. En soms ook juist ietwat koud en unheimisch. Elke foto roept allerlei vragen op. Bij veel foto’s is het niet meteen duidelijk wat het onderwerp is. Dus een eerste vraag is al snel: “wat zie ik precies?”
De speling met (tegen-)licht, contrast en scherpte-diepte brengt weer andere vragen teweeg: wat bevindt zich aan het eind van deze tunnel? Wat heeft zich in deze ruimte afgespeeld? Waarom zitten de gordijnen van deze donkere kamer dicht? Wat speelt zich hier af? Wat zit er achter die deur? Wat zit er achter dat luik?
De foto’s nodigen uit om met de eigen fantasie een verhaal te creëren, gebaseerd op het gevoel dat ze oproepen. Zeer sprekend, een prachtige selectie”.
8 mei 2020